pv_4_2020_dodatek_normy
18
magazyn fotowoltaika / dodatek normy
ASTM G173-03(2020) Tables for Reference Solar Spectral Irradiances:
Direct Normal and Hemispherical on 37° Tilted Surface
ASTM
G173
Tabele
natężenia
promieniowania
słonecznego
z referencyjnymi rozkładami widma: bezpośredniego normalnego
i hemisferycznego na powierzchni pochylonej pod kątem 37°.
Norma ASTM G173 zastąpiła wycofaną normę ASTM G159-98. Tabele w niej zawarte przedstawiają rozkład widmowy natężenia napromienienia
słonecznego do zastosowań naziemnych zarówno dla promieniowania obejmującego całą hemisferę (suma składowych promieniowania
bezpośredniego i rozproszonego), jak i prostopadłego promieniowania bezpośredniego padającego na powierzchnię zwróconą w kierunku słońca
i nachyloną pod kątem 37°. Dane zawarte w tabelach odzwierciedlają widma wzorcowe w przedziale długości fali 400–4000 nm (co 0,5 nm poniżej
400 nm co 1 nm w przedziale 400–1702 nm oraz co 5 nm od 1705 do 4000 nm). Tabele przedstawiają dane dla umiarkowanie bezchmurnych
warunków atmosferycznych korzystnych dla produkcji energii fotowoltaicznej (PV), jak również reprezentatywnych dla zastosowań związanych
z badaniem odporności materiałów i urządzeń poddanych długotrwałej ekspozycji na promieniowanie i czynniki pogodowe. Nachylenie 37°
wybrano tu jako średnią szerokość geograficzną dla 48 sąsiadujących ze sobą stanów USA (tj. bez Alaski i Hawajów). Do obliczeń wykorzystano
model transmisji atmosferycznej SMARTS, który pozwala na wykonanie podobnych obliczeń również w przypadku inaczej zorientowanych
powierzchni. Należy mieć świadomość, że w zależności od pory dnia, położenia geograficznego i zmiennych warunków atmosferycznych można
zaobserwować znaczne odchylenia rzeczywistych od przedstawionych referencyjnych rozkładów widma.
ASTM G177 Standard Tables for Reference Solar Ultraviolet Spectral
Distributions: Hemispherical on 37° Tilted Surface
ASTM G177 Standardowe tabele dla wzorcowych rozkładów
widmowych promieniowania ultrafioletowego: Hemisferyczne na
powierzchni pochylonej pod kątem 37°
Norma nie odnosi się do uśrednionego poziomu promieniowania ultrafioletowego, któremu będą poddane materiały podczas całego okresu
ich użytkowania. Rozkłady widmowe natężenia promienienia UV zostały tak dobrane, aby mogły stanowić rozsądną górną granicę naturalnego
słonecznego promieniowania UV, która powinna być brana pod uwagę przy ocenie zachowania się materiałów w różnych warunkach ekspozycji.
ASTM G197 Table for Reference Solar Spectral Distributions: Direct
and Diffuse on 20° Tilted and Vertical Surfaces
ASTM G197 Tabele dla referencyjnych charakterystyk rozkładu
widmowego promieniowania słonecznego: składowej bezpośredniej
i rozproszonej na powierzchni pochylonej pod kątem 20° i pionowej
Tabela zamieszczona w normie ASTM G197 przedstawia rozkład widmowy promieniowania słonecznego na powierzchni ziemi, który można
wykorzystać jako funkcję wagową do: 1) obliczenia szerokopasmowej transmisyjności światła na podstawie jego rozkładu widmowego; lub 2) oceny
wydajności technologii zintegrowanych z budownictwem, takich jak np. BIPV, gdzie znaczna część takich systemów jest instalowana na pionowych
ścianach, ale niektóre z nich są również instalowane na dachach dwuspadowych lub na innych nachylonych konstrukcjach bądź przeszklonych
płaszczyznach. Obliczenia lub pomiary transmisyjności szyb wymagają informacji zarówno na temat bezpośredniej, jak i rozproszonej składowej
promieniowania. Tabela zawiera oddzielne informacje na temat obu tych składowych pod dwoma różnymi kątami nachylenia – 20° i 90° w stosunku
do poziomu. Stabelaryzowane dane obejmują 2002 wartości widma wzorcowego w przedziale długości fali 280–4000 nm (co 0,5 nm poniżej 400
nm co 1 nm w przedziale 400–1702 nm oraz co 5 nm w przedziale 1705–4000 nm). Tabele przedstawiają dane dla umiarkowanie bezchmurnych
warunków atmosferycznych sprzyjających komputerowej symulacji, ocenie porównawczej lub badaniom eksperymentalnym konstrukcji
przeszklonych. Podobnie jak w przypadku G173 również w tej normie dane zostały wygenerowane przy użyciu modelu SMARTS w wersji 2.9.2.
ASTM G167 Test Method for Calibration of a Pyranometer Using
a Pyrheliometer
ASTM G167 Metoda
wzorcowania
pyranometru
z
użyciem
pyrheliometru
Opisana dokumencie metoda badania obejmuje połączenie metody z dokumentu ASTM E913 dotyczącej kalibracji pyranometrów z pionową
osią oraz metody badania zawartej w E941 dotyczącej kalibracji pyranometrów z przechyloną osią. Połączenie obu metod w sposób zasadniczy
harmonizuje przedstawioną metodologię z normą ISO 9846. Metoda ma zastosowanie do wszystkich pyranometrów, niezależnie od zastosowanego
absorbera promieniowania, pracujących zarówno w położeniu poziomym, jak i pochylonych, i obowiązuje przy kalibracji wszystkich pyranometrów
definiowanych przez Światową Organizację Meteorologiczną (WMO) oraz ISO 9060 oraz jako wzorce wtórne, a także wszystkich pyranometrów
stosowanych jako pyranometry wzorcowe przy przenoszeniu kalibracji z zastosowaniem metody badania ASTM E824.
Pod uwagę brane są dwa rodzaje kalibracji – do kalibracji typu I stosuje się samokalibrujący się pyrheliometr absolutny, a do kalibracji typu II jako
wzorzec odniesienia stosuje się wtórny pyrheliometr wzorcowy (zdefiniowany przez WMO i ISO 9060).
Metoda ma zastosowanie tylko do procedur kalibracyjnych wykorzystujących słońce jako źródło światła.
ASTM G130-12(2020) Test Method for Calibration of Narrow-
and Broad-Band Ultraviolet Radiometers Using a Spectroradiometer
ASTM G130-12(2020) Metoda badania dla wzorcowania wąsko-
i szerokopasmowych radiometrów ultrafioletowych przy użyciu
spektroradiometru
Przedstawiona w normie ASTM G130 metoda obejmuje procedury wzorcowania wąsko- lub szerokopasmowych radiometrów przeznaczonych
do pomiaru promieniowania z zakresu UV (ultrafioletowego) lub/i VIS (widzialnego) wykorzystujących jako pierwotne urządzenie wzorcowe
spektroradiometr skaningowy lub z liniową matrycą diodową. W celu przeniesienia kalibracji z radiometrów skalibrowanych opisaną metodą na
inne przyrządy należy zastosować metodę opisaną w normie E824, przy czym szczególne środki powinny zostać podjęte w przypadku użycia
spektroradiometru z matrycą diodową do kalibracji radiometrów wyposażonych w filtr o pasmie poniżej 320 nm.
Opisana metoda jest ograniczona jedynie do kalibracji tych radiometrów, które będą wykorzystywane do pomiarów naturalnego promieniowania
słonecznego. Tak więc, np. radiometr UV wykalibrowany w celu pomiaru natężenia promieniowania słonecznego nie może być użyty do kalibracji
radiometru przeznaczonego do pomiaru natężenia promieniowania UV lampy fluoroscencyjnej.
Kalibracja przeprowadzona przy użyciu tej metody badawczej może być wykonana z zastosowaniem różnych źródeł światła, takich jak: naturalne
światło słoneczne, palniki ksenonowe, palniki metalohalogenkowe, lampy wolframowe i wolframowo-halogenowe, lampy fluorescencyjne itp.
Uwaga: Do celów opisanej metody kalibracji zakres UV definiowany jest jako przedział długości fali 285–400 nm, natomiast przedział widzialny (VIS)
jako zakres 400–750 nm. Ponadto zakres UV definiowany jest jako promieniowanie UVA dla zakresu 315–400 nm i UVB dla zakresu 285–315 nm.
ASTM
G138-12(2020)
Test
Method
for
Calibration
of
a Spectroradiometer Using a Standard Source of Irradiance
ASTM
G138-12(2020)
Metoda
badania
dla
wzorcowania
spektroradiometru przy użyciu wzorcowego źródła promieniowania
Norma przedstawia metodę wzorcowania spektroradiometrów przeznaczonych do pomiaru widma promieniowania słonecznego przy użyciu
wzorcowego źródła światła o znanym widmie promieniowania. Takimi wzorcowymi źródłami światła są najczęściej lampy halogenowe z żarnikami
zwiniętymi w kwarcową osłonę, choć stosowane są również inne rodzaje lamp. Kalibracja przeprowadzana jest w części lub całości zakres długości
fal od 200 do 4500 nm. Opisana metoda nie ogranicza rodzaju wejściowego układu optycznego spektroradiometru, jednak dobór tego układu
wpływa na całkowitą niepewność kalibracji. Metoda wzorcowania nie jest ograniczona typem monochromatora lub detektora optycznego
zastosowanego w układzie spektroradiometrycznym. Istotne jest, aby wybór tych elementów był odpowiedni do zakresu długości fali, dla którego
wykonywana jest kalibracja.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84