pv_4_2020_dodatek_normy
magazyn fotowoltaika / dodatek normy
a wreszcie informatyka. Wiele z tych dokumen-
tów tu już kolejne, ciągle dopracowywane i aktu-
alizowane wydania. Tytuły norm zostały zebrane
– choć z pewnością nie wszystkie – w wersji ory-
ginalnej (anglojęzycznej) oraz w polskim tłuma-
czeniu, i pogrupowane tematycznie w 25 tabelach.
Zdecydowana większość z nich została opatrzona
krótkim opisem, który często jest własnym tłuma-
czeniem zakresu normy przez autora i nie ma cha-
rakteru formalnego. Jeżeli norma została przyjęta
przez PKN jako norma polska, zaznaczone jest to
przy jej sygnaturze oznaczeniem PN-EN.
Powiązanie prac i celów normalizacyjnych
z celami Unii Europejskiej (UE) zostało szeroko opi-
sane w raporcie Joint Research Centre – JRC [1].
Opracowanie jest adresowane do osób, środo-
wisk i instytucji zajmujących się szeroko rozumianą
fotowoltaiką, takich jak: instytuty badawcze i uczel-
nie, jednostki certyfikujące, stowarzyszenia z branży
PV i OZE, a także producenci związani bezpośred-
nio bądź pośrednio z branżą PV (np. producenci
ogniw, modułów, falowników, materiałów – takich
jak szyby, folie polimerowe, kleje uszczelniające itp.
– oraz systemów wsporczych), deweloperzy i insta-
latorzy systemów PV.
2. Proces powstawania norm międzyna-
rodowych (IS) i norm europejskich (EN)
Normy międzynarodowe są opracowywane
przez Międzynarodową Organizację Normaliza-
cyjną (ISO) lub Międzynarodową Komisję Elek-
trotechniczną (IEC) – w przypadku norm elek-
trotechnicznych – zgodnie z zasadą delegacji kra-
jowej, przy czym każdy kraj deleguje ekspertów
reprezentujących stanowisko krajowe. Przykła-
dowo w Polsce deleguje Polski Komitet Norma-
lizacyjny (PKN), w Niemczech zaś – Deutsches
Institut für Normung (DIN). Stanowisko to jest
opracowywane w komisjach krajowych, które sta-
nowią odzwierciedlenie komisji międzynarodo-
wych. W ten sposób zainteresowane strony mogą
współpracować we własnym języku ojczystym, co
stanowi zdecydowaną zaletę. Poprzez przejęcie
funkcji sekretariatu komisji międzynarodowej
członkowie krajowi (np. DIN) mogą odgrywać
wiodącą rolę w pracach Komisji. Często decydujące
jest, aby interesy krajowe były skutecznie reprezen-
towane na wczesnym etapie opracowywania normy
europejskiej. Komitety lustrzane decydują również
o tym, czy norma międzynarodowa powinna zostać
przyjęta jako norma krajowa, czy też nie – jest to
dobrowolne, w przeciwieństwie do norm euro-
pejskich, które muszą zostać przyjęte na szczeblu
krajowym.
Etap wnioskowania (ang. Proposal)
Podobnie jak na szczeblu krajowym, prace
nad normami międzynarodowymi rozpoczynają się
od zgłoszenia wniosku nowego tematu roboczego,
tzw. NWIP (ang. new work item proposal). Taki wnio-
sek może być złożony przez:
––
członka Międzynarodowej Organizacji Norma-
lizacyjnej (ISO), takiej jak PKN, lub – w zakre-
sie normalizacji elektrotechnicznej – przez
członka Międzynarodowej Komisji Elektro-
technicznej (IEC), w której PKN odgrywa rolę
Krajowego Komitetu Elektrotechniki,
––
podmiot roboczy ISO lub IEC,
––
międzynarodową organizację posiadającą sta-
tus łącznika,
––
Zarząd Techniczny ISO lub IEC,
––
Sekretarza Generalnego ISO lub IEC,
––
europejskich organizacji normalizacyjnych
CEN/CENELEC/ETSI (w przypadku normy
europejskiej).
Uwaga: Najważniejsze instytucje i organizacje
aktywne na polu normalizacji, zarówno o charakte-
rze międzynarodowym, jak i krajowym, ujęte zostały
w Tabeli XXV w Dodatku 2.
Do przyjęcia propozycji potrzebna jest co naj-
mniej zwykła większość i 71 proc. ważonej więk-
szości głosów wszystkich krajowych jednostek nor-
malizacyjnych. Ponadto wystarczająca liczba jed-
nostek normalizacyjnych krajów członkowskich
musi wyrazić zgodę, po sprawdzeniu z zaintereso-
wanymi stronami, że istnieje wystarczająca potrzeba
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84